Onze visie op Kindercoaching…

Dat kinderen nog klein zijn, betekent niet dat ze geen grote gevoelens hebben. Opgroeien kan best ingewikkeld zijn en voor sommige kinderen (en hun ouders) kan het fijn zijn om hierbij tijdelijk wat ondersteuning te krijgen. Ik ben ervan overtuigd dat wanneer kinderen op een effectieve wijze om leren gaan met de dingen die ze lastig vinden, ze hier op latere leeftijd veel profijt van kunnen hebben. Jong geleerd is immers oud gedaan!

Als kindercoach kan ik hier op een laagdrempelige manier een bijdrage aan leveren. Dit doe ik door op een praktische en speelse manier mee te denken met kind (en ouders) en hierbij tools en handvatten aan te reiken. We werken samen aan het doel van het kind, en oefenen op de vaardigheden die extra aandacht mogen krijgen.

Op school is er vaak weinig ruimte voor individuele begeleiding, of het is met name gericht op didactische vragen. En voor veel kinderen (en hun ouders) is de stap naar een psycholoog/psychiater of orthopedagoog juist weer te groot en (nog) niet passend. Juist voor die kinderen kan een traject bij een kindercoach heel geschikt zijn. Vaak gaat het om thema’s of vraagstukken omtrent zelfbeeld, faalangst, hooggevoeligheid of sociale vaardigheden. Daarnaast kan een kindercoach kan ook een veilige plek en uitlaatklep bieden bij grote veranderingen zoals een verhuizing, scheiding of rouw.

Gun jij jouw kind kortdurende en praktische begeleiding, op een positieve manier? Neem dan vooral eens contact op met een kindercoach voor een kennismaking en meer informatie!

Judith van Zuylen, Coaching het Zand

Kindercoaching is wat mij betreft het kind én de ouders laten ervaren dat zij goed zijn, zoals zij zijn. Kindercoaching betekent voor mij dus ook oudercoaching. Want als het niet goed gaat met je kind, gaat het vaak ook minder met jou als ouder. Je maakt je zorgen, voelt je machteloos, gefrustreerd, verdrietig. Ook kun je eigenschappen of situaties van jou herkennen bij je kind. Dit zogenaamde spiegelen kan allerlei emoties oproepen bij jou als ouder. Door middel van coaching kun jij als ouder weer stevig en met vertrouwen in je schoenen staan en dat komt je kind ook ten goede.

In de coaching ga ik er vanuit dat het kind en de ouders alles in zich hebben wat zij nodig hebben. Je bent goed zoals je bent. We kijken in eerste instantie daarom altijd naar dat wat al goed gaat. Stel dat een kind faalangst heeft, dan kijken we naar situaties waarin het kind wél zelfvertrouwen heeft. Vervolgens gaan we op onderzoek uit: wat is het verschil tussen de situaties, wat uit de gewenste situatie (zelfvertrouwen) kun je meenemen in de huidige situatie (faalangst). We dagen gedachtes uit: is het waar wat je denkt? En werken zowel creatief, lichaamsgericht als spelenderwijs, afhankelijk van de interesse van het kind.

Het is een hele stap om als ouder aan de bel te trekken als het niet lekker gaat met je kind. Hulp inroepen kan voelen als falen. In mijn beleving getuigt het echter van kracht en moed als je aangeeft het op dit moment even niet te weten en je kwetsbaarheid te laten zien. Ik ben er van overtuigd dat zowel het kind als de ouders alle eigenschappen, vaardigheden en kwaliteiten in zich hebben om uiteindelijk hun eigen weg weer te kunnen vervolgen. Ik help hen op een laagdrempelige manier en met een kortdurend traject hun vertrouwen terug te krijgen, zodat zij na enkele sessies weer hun eigen weg kunnen vervolgen.

Ik bied alleen één-op-één (gezins-)activiteiten aan, zodat jij (en jouw kind) op mijn volledige aandacht kunt rekenen. Zo kun jij ook makkelijker jouw zorgen delen en je persoonlijke vragen stellen.

Guerlain Stokkel, Talent voor Geluk

Kinderen hebben nog geen referentiekader, maar ze ontwikkelen hun referentiekader door de dingen die ze mee maken.

Meestal is dat positief, maar helaas maar al te vaak ook negatief. En hoe vaker een kind een negatieve gedachte over zichzelf denkt, hoe hardnekkiger deze overtuiging uiteindelijk wordt. En het zijn onze overtuigingen die onze realiteit creëeren. Omdat we datgene zien wat aansluit bij onze overtuigingen (cognitieve dissonantie).

Ik wil kinderen zo jong mogelijk leren dat een negatieve ervaring of falen niets zegt over wie ze zijn of wat ze kunnen. ‘Dood het monster zolang het nog klein is’. Want wie kent niet iemand die als volwassene nog last heeft van dingen die in de jeugd gebeurt zijn. Dus hoe zou het zijn om een nieuwe generatie groot te brengen die niet hoeven te herstellen van hun jeugd? Dat lijkt een prachtige droom om samen te realiseren.

“We hebben het allemaal, maar het dient niemand: onzekerheid! Laat mij je helpen om er van af te komen”.